Model 1-2-3 (Van K. Tharp, D.R. Barton Jr., S. Sjuggerud)

Model 1-2-3 służy, ocenie sytuacji na rynku akcji, wspomagając podjęcie decyze. Swoją nazwę czerpie od trzech głównych czynników mających wpływ na rynek:
1.oceny rynku (długoterminowy trend wzrostowy +, długoterminowy trend spadkowy -),
2.atmosfery wokół stóp procentowych (RPP, FED)
3.poziomu cen (P/E, wartość graniczna 17)
Model mówi, że jeśli wszystkie trzy czynniki są dla nas korzystne, pali się zielone światło: czas przystąpić do zakupów. Dotychczas (1927-2003), gdy paliło się zielone światło kursy akcji wzrastały 19,5% rocznie. KUPUJ
Jeśli dwa z trzech czynników są dla nas korzystne, pali się żółte światło: trzymaj. Taka sytuacja pozwala wygenerować wzrosty rzędu 10,7% rocznie. TRZYMAJ
Jeśli tylko jeden jest korzystny zapala się czerwone światło. W takich warunkach akcje traciły dotychczas na wartości około 9,7% rocznie. SPRZEDAWAJ






To tyle słowem wprowadzenia.
Dla zobrazowania powyższej teorii załączam rysunek, w dalszej część przedstawię własne spostrzeżenia w odniesieniu do opisanego wskaźnika.

PODSUMOWANIE:
1. W maju 2009 roku model wygenerował spóźniony sygnał kupna.
2. W grudniu 2009 roku wygenerował sygnał sprzedaży (wzrost P/E, przecięcie lini trendu)
2a. W marcu 2010 roku wygenerowal sygnal kupna (spadek P/E ponizej 17, nowa linia trendu wzrostowego, brak ingerencji RPP)
3. W styczniu 2011 roku wygenerował sygnał sprzedaży (przecięcie lini trendu, decyzja RPP o podwyżce stóp procentowych)

Bardzo liczę na Wasze komentarze w celu przekazania: konstruktywnej krytyki i uwag do publikowanych wpisów, pomysłów na kolejne wpisy na blogu, propozycji współpracy, czy po prostu utwierdzenia mnie w przekonaniu, że warto prowadzić ten blog.

Zasady komentowania: rzeczowość, nawiązanie do tematu, brak wulgaryzmów. Komentarze nie spełniające tych warunków nie będą publikowane. Dozwolone jest linkowanie własnej domeny dowolną frazą.